Hoe een praatprogramma over Movember een leven redde
- Geplaatst op
- Door Bertram Welink
- 0
In 2013 keek Peter Voolstra naar een uitzending van Humberto Tan over Movember. Hij had al een afspraak bij zijn huisarts staan en geïnspireerd door de discussie over Movember, vroeg hij zijn huisarts om hem te laten testen op prostaatkanker. Na enkele onderzoeken werd uiteindelijk de diagnose prostaatkanker vastgesteld.
“In 2013 werkte ik bij Holland Casino in Utrecht en in november – nee, laat ik zeggen Movember – 2013 werd ik 54 jaar oud. Ik keek TV en zag een gesprek tussen Humberto Tan en Edgar Davids. Ze spraken over Movember en ik wilde weten waar dat precies over ging. Er werd gesproken over prostaatkanker en hoe belangrijk het is voor mannen van boven de 50 om zich te laten controleren. Ik had al een afspraak staan met mijn huisarts; een afspraak die ik ieder jaar heb om mijn cholesterol te laten controleren, waar mijn vader ooit aan is overleden. Ik vroeg hem of hij ook mijn PSA-waarden kon bekijken. Hij vond het wat vreemd en gaf aan dat het eigenlijk niet nodig was, maar na wat aandringen deed hij het toch,” vertelt Peter.
“Niet veel later stond er een bericht op mijn voicemail. Mijn waarde was 19, wat veel te hoog is, waardoor ik die vrijdag nog bij de uroloog zat. Hij maakte echo’s en er werden biopten afgenomen, waarvan de Gleason score 9 was. Ik begreep dat het ernstig was en wilde behandeld worden in het beste ziekenhuis voor mijn specifieke situatie. Dat bleek uiteindelijk het Anthony van Leeuwenhoek in Amsterdam te zijn. Na enkele vertragingen, werd ik uiteindelijk op 3 januari behandeld. Uit de controle die daarop volgde bleek dat ook mijn lymfeklieren waren geïnfecteerd en de PSA-waarde was nog steeds te hoog. Er werden uitzaaiingen gevonden achter het bekken. Er volgden 37 bestralingen die uiteindelijk leidden tot een daling van de waarden. Dit duurde in totaal zo’n 3 tot 4 maanden. Na een half jaar stond de PSA-waarde weer op nul”.
In 2014 veranderde Peter van baan en werkte vanaf dat moment bij Holland Casino in Rotterdam. Hier kwam hij in contact met iemand van de Daniel den Hoed-kliniek die op zoek was naar persoonlijke verhalen van mensen die waren geconfronteerd met prostaatkanker. “Daar deed ik graag aan mee, omdat ik graag mensen wil helpen om die belangrijke stap naar de huisarts te maken. Movember heeft mijn leven gered en nu wil ik iets terug doen om het leven van anderen - op dezelfde manier - te redden. De Daniel den Hoed-kliniek werd vervolgens hét goede doel voor Holland Casino Rotterdam en we organiseerden diverse activiteiten voor deze kliniek. Ik ben hier nog steeds actief voor”.
Openheid en eerlijkheid redden levens
Wat was je eerste reactie toen je werd geconfronteerd met het nieuws en hoe reageerde je familie? “Je moet weten dat ik me nooit ziek heb gevoeld. Het was natuurlijk ook erg vreemd, want ik ging op 3 januari gezond het ziekenhuis in en kwam er vervolgens ziek weer uit. Je weet dat je een groot probleem hebt natuurlijk, maar schuift het vervolgens ook voor je uit. Ken je de documentaire van journalist Mark Bos ‘Retour Hemel’, waarin hij praat over zijn ervaringen met prostaatkanker? Ik spiegelde mijn leven af op die documentaire. Het verschil is dat ik er gezond uit ben gekomen, terwijl Mark Bos het helaas niet heeft gered.”
“Voor mij was het herstel relatief eenvoudig. Binnen 4 weken na mijn operatie was ik al weer aan het werk en ben nooit echt ziek geworden. Zelfs tijdens de bestraling bleef ik werken. Ik dacht ‘ik kan altijd nog onder het dekbed kruipen als het nodig is’. Mijn zoons woonden in die tijd nog thuis en ik denk echt dat we er als gezin in zijn gegaan. Er zijn ook zeker wel emotionele momenten geweest; momenten van angst en twijfel. Die spanning was met name groot doordat er 5 weken tussen de diagnose en de operatie zaten. Ik moest toen wachten totdat de tumoren groot genoeg waren om te kunnen lokaliseren. Vreemd is dat he? Dat je moet wachten totdat de tumoren groot genoeg zijn!”
Hoe veranderde de ziekte je leven? “Mijn prostaat is volledig verwijderd, wat betekent dat ook de zaadleiders - en alles wat daar omheen ligt - zijn weggehaald. Ik kan dan ook zonder injectie geen erectie krijgen. Dat verandert je leven zeker, met name op emotioneel gebied. Nou kun je daar heel moeilijk over gaan doen, maar uiteindelijk verandert daardoor helemaal niets.”
Je praat er vrij open en eerlijk over. Denk je dat dit voor veel mannen moeilijk is? Dat ze een stukje van hun mannelijkheid opgeven wanneer ze zichzelf hiermee confronteren? “Ik denk dat het door veel mannen zo wordt opgevat en dat wij snel onze kop in het zand steken. Ik heb altijd open over mijn problemen gesproken en ook over de gevolgen. Dat heeft het voor mij gemakkelijker gemaakt om er mee om te gaan. Door open en eerlijk te zijn, is het ook voor mijn omgeving gemakkelijker, zowel zakelijk als privé. Mensen hebben het gevoel dat ze me eerlijke vragen kunnen stellen. Misschien helpt die openheid en eerlijkheid ook wel bij de verwerking.”
“11.000 mannen per jaar worden geconfronteerd met prostaatkanker. Als het in je familie zit, moet je zeker goed opletten. Ik sprak een tijdje geleden een man die vertelde dat zijn vader prostaatkanker had gekregen. Ik vroeg hem of hij zichzelf al had laten controleren. Hij keek me met een vragende blik aan, dus ik vroeg hem naar zijn leeftijd. Hij was ook in de 50 en zat dus ook in de risicogroep. We moeten veel alerter zijn, want alleen dan kunnen we levens redden.”
Blijven genieten van het leven
Hoe kijk je terug op deze periode? Wat waren de moeilijke momenten en wat misschien wel niet? “Mijn vrouw en ik hebben ons altijd voorgenomen om te genieten van ons leven. Ook toen ik ziek werd, hebben we besloten om dat te blijven doen. En nogmaals, ik heb geluk gehad dat ik niet echt ziek werd en veel kon blijven doen, waardoor ik kon blijven genieten.” Het is opvallend dat je gezond was en er toch achterkwam dat je eigenlijk heel erg ziek was. Dat lijkt me extra moeilijk, omdat er dan geen aanleiding is om naar de huisarts te gaan. Hoe kan je dan toch alert zijn? “Voor vrouwen is er een bevolkingsonderzoek en helaas is er nog niet iets vergelijkbaars voor mannen. Maar mannen van rond de 50 kunnen wel degelijk naar de huisarts gaan en zich laten controleren. Als je dus een man van in de 50 bent – zeker wanneer je prostaatkanker in je familie hebt – laat je dan controleren. Het heeft mijn leven gered.”
Movember en prostaatkanker
Wat kan Movember nog meer doen om mensen alerter te maken op prostaatkanker? “Ik weet dat er veel mensen zijn die Movember kennen, maar er zijn vast en zeker nog veel mensen die de stichting nog niet kennen. Hoe groter de naamsbekendheid van Movember, hoe meer invloed je kunt uitoefenen op de maatschappij. Ik zet me daar zeker zelf voor in, want iedere man die zich bij de huisarts laat controleren, helpt.”
Hoe zouden wij met onze Movember Run een bijdrage kunnen leveren? “Ik denk dat het organiseren van een hardloopwedstrijd al geweldig is. Leg vooral uit waarom je het doet. Het gaat niet om de wedstrijd zelf, maar om het achterliggende doel. Natuurlijk is hardlopen gezond, maar daarmee voorkom je niet per se prostaat- of teelbalkanker.”
En wat wil je nog zeggen tegen de mensen die twijfelen over deelname aan de Movember Run? “Zet het aan de kant. Aandacht is ontzettend belangrijk. Dankzij dat ene gesprek over Movember ben ik nog steeds hier. Door ieder gesprek dat we over Movember voeren, kunnen we misschien weer iemands leven redden. Daar gaat het om!”
Reacties
Wees de eerste om te reageren...